රනින් දඹ රන් කුඩුවේ සිරවී
සිටිනා ගිරවිය මම වෙමි
පෙනුනත් සතුට මුහුණෙන් මැවී
ජීවිතය දුකසේ ගෙවන්නෙමි
දුකින් ඉන්නෙමි තැවි තැවි
සතුට මට මිරිගුව වැනි
හිරුගේ දහරින් මැල වේවි
පරවු කැකුල ද මා වැනි
ජීවිතයේ අර්ථය සොයමි
පහදන්න කවුරුත් නොමැති
සිනහවට යන මග සොයමි
කදුල විත් මග අහුරවති
අහස ගුගුරා ඇද හැලෙන්නේ
දැස මගේ හෙලු කදුලු මයි
දසත විහිදි ඒ හමන්නේ
දුකට මම හෙලු සුසුම් මයි
ළගට ආවේ නුඹ එදා
කුඩුවෙන් මා මුදනා නියා
කොහේ ද ඉන්නේ නුඹ මෙදා
ගියේ ද නුඹ මා හැර පියා. . . .
මෙසේ ලියන මම
. . .හසී රන්. . .
No comments:
Post a Comment
කියවලා ඔබගේ අදහස් දක්වන්න හොද නරක අඩුපාඩු කියන්න
ඔබේ ඒ අදහස් මා දිරිගන්වයි මා නිවැරදි කරයි
ඔබලාට බොහොම ස්තුතියි. . .