සදකඩ පහනක කැටයම් ඔපලා
පාවෙන දේදුනු ලැගුම් ගනී
කැලතුනු රසයක පැන ආ බුබුලක්
අකුරු වැලක් දෙහදක ලියවේ
යුගයෙන් යුගයට නොමියෙන දහනක
දිවියක පදනම මතු වෙද්දී
නොපෙනෙන ඇතක ඈ ගෙන යනවා
සියුමැලි කැකුලක් මැල වෙද්දී
දහසක් පෙති මත රහසක් කොදුරා
තුඩින් තුඩට ගෙනයන බින්දු
ගවුක් ඉහලට ගොනු කොට රදවා
පොපියන දෙතොලක් එහි රැන්දු
අහසක් ගුගුරා කලුවක් වපුරා
ඒ හා මුසුවුනු වැහි බින්දු
ඈ ගෙන යද්දී නටබුන් අතරේ
තවකෙක් ඈ වෙත හද රැන්දු
හද විල ඉපදුනු කැකුලක් නොතලති
නටුවෙන් ගලවා දුරක යවා
මිහිලිය තෙත් කොට ගිලිහුන කදුලක්
සත් සමුදුරකට මුසුව ගියා
ඔබට උරුම උන රිදුනු තැවුනු හද
එක්ටැම් මැදුරක කදුලු අරා
රුවන් විමානෙක පියබ එනතුරු
පොපියන හදවත සිටි බලා. . .
ඔබ එනතුරා හිදින මා
. . .හසී රන්. . .
No comments:
Post a Comment
කියවලා ඔබගේ අදහස් දක්වන්න හොද නරක අඩුපාඩු කියන්න
ඔබේ ඒ අදහස් මා දිරිගන්වයි මා නිවැරදි කරයි
ඔබලාට බොහොම ස්තුතියි. . .