කදුලු එක්කර ලේත් කලවම් වුන
නුඹ දුන්න රෝස මල මට
ඒ රෝස මල කටු තිබුනත් වටිනවා හැමට වඩා
මන්ද ලොව කොතෙක් අය සිටියත්
නුඹ මටම එය දුන් නිසා
මා කදුලුත් ලේත් මුසු කර රකිමි මම
එය පණ දෙවැනි කොට
මලින් එන සුවදින් දැනෙන්නේ ඔබේ සුවදයි
එය මා අනන්තය කරා කැදවා යයි
ආදරය දැනෙයි මගේ හිත පතුලටම
නොමැති උනත් නුඹ මා ගාව දැන්
තාමත් එය ඇත මා ගාව
තුරුල් වීලා මගේ පපුවට
කටු ඇනී රිදුම් දෙයි හද
නමුත් තව තවත් තුරුල් කර ගනිමි
නුඹව මතකයට එන විට
ඒ දැනෙන වේදනාවද සුවයකි මට
කොතරම් මරණීය වේදනාවක් ගෙන ආවත්
ආදරෙයි මම හැමදාම නුඹහට. . .
නුඹට හැමදා ආදරය කරන
මම
. . .හසී රන්. . .
