උරුම දුක නම්
කුමක් කරන්නද විදිනු මිසක්
සතුට මිරිගුවක් නම්
කුමක් කරන්නද පසුපස යනවා මිසක්
හිතන්නට මා ළග පෙර මෙන් හිතක් නැති
කියන්නට මගේ සිතිවිලි අහන්න කෙනෙක් නැති
වත්මන අතීතය ගැන පසුතැවිලි නැති
අනාගතේ මා නම් උනු කෙනෙක් නැති
අතීතයේ ඔහු ළග සිටියා මතක ඇති
පෙරදා මැව් සිහිනය ගැන වගක් නැති
කොපමණ ඇඩුවත් කිරි නම් එරෙන්නැති
මගේ පණ යතත් ඔහු නම් එන්නේ නැති
හිතේ දුකට කවි පද මට ලියවෙන්නේ
නෙතේ කදුලු නැත තාමත් වියලෙන්නේ
අතිතයේ සෙවණැලි යළි මතුවන්නේ
කියන් සකිය කෙලෙසද මා වාවන්නේ
ගෙවෙන හැම දිනයකම
පෙර මග බලා ඉමි
මේ රුදුරු තනිකම
සමග දිනෙක සමුගමි
යන්න යමි බොහෝ දුරක
නුඹට නොපෙනෙනා ඈතක
වල දැමුවද නුඹ මතක
නොකරමි මම එය කිසි දිනෙක
නුඹ වල දැමු මතකය
මම
. . .හසීරන්. . .