මම මේ කතාව ගැන කලිනුත් කිවා තැනක ජිවිත ගීතය මෙතනින් බලන්න දැක්කේ නැත්තම්
දැන් කතාවට බහිමු
ඔන්න මේ කතාව මම ඇහුවේ අජාන් බ්‍රහ්මව0සෝ කියලා හාමුදුරු කෙනෙකුගේ බණකදී මේ හාමුදුරුවෝ පුදුම දක්ෂයි කතා අනුසාරයෙන් බණ කියන්න බටහිර ඉපදිලා එහිම උසස් අධ්‍යපනය හදාරලා උපාධ්ත් කරලා පස්සේ තමා පැවිදි වෙලා තියෙන්නේ
තායිලන්ත වනගත සම්ප්‍රදාය අනුව පුහුණුව ලබපු ඒ කියන්නේ මේ හාමුදුරුවෝ මිලිටරි කොස් එකක් කරලා කියන අදහස නෙවේ කිවට මොකො සමහරු එහෙම හිතන්න ඉඩ තියෙනවනේ
හරි වනගත සම්ප්‍රදාය කියන්නේ ඔය අපේ රටේ ආරණ්‍ය කියලා අන්න ඒ වගේ ජිවත්විම එත් මේක ටිකක් වෙනස් ඒ කිවේ අපේ ආරණ්‍ය වල නම් හාමුදුරුවන්ට ඉන්න කුටි මිනිස්සු හදලා දෙනවනේ මේ කියන වනගත සම්ප්‍රදාය එහෙම බැහැ ඔක්කොම වැඩ තමන් කර ගන්න ඕන
දැන් බලනවා ඇති මොකටද මේවයේ විස්තර කියනේ මේකිට පිස්සු කියලා ටිකක් පිස්සු නම් තමා :) මොකද මම කියන්න යන කතාවට මේවා සම්බන්ධයි
හරි හරි ඔන්න දැන් කතාව
ඉතින් මේ හාමුදුරුවො ඔය කාලේ ඒ කිවේ ආරණ්‍යයේ ඉන්න කලේ එකේ කුටි වගයක් හදන්න උනාලු දැන් මේ හාමුදුරුවන්ට බාර උනාලු එක පැත්තක බිත්තියක් බදින්න එත් ඉතින් මේ උපාධ් කරලා මහණ වෙන්න ආපු මම දන්නවද බිත්ති බදින්න කියලා හිතුනාලු අනේ එත් මොනා කරන්නද දැන් මේක කරන්න ඕනනේ කියලා පටන් ගත්තා ඔන්න වැඩේ
බදාම ටිකක් අතුරලා ගඩොල තියලා මේ කොනට පොඩි තට්ටුවකුත් ඒ කෙළවරට පොඩි තට්ටුවකුත් දලා ගඩොල් බදින හැටි පෙන්න පහසු වැඩක් උනත් හරිම අපහසු වැඩක් උනා. මම ගඩොල් බැදිම පටන් ගත් මුල් කාලයේ ගඩොල තබා මට්ටම් කිරිම සදහා එක් කෙලවරකට තට්ටු කරන විට අනෙක් කෙලවර ඉස්සෙන අතර එය පහත් කිරිමට තට්ටු කරන විට ගඩොල පේළියෙන් ඉවතට පනී. එය කෙලින් කිරිමට හෙමින් උත්සාහ කරන විට පළමු කෙලවර නැවතත් උසින් වැඩිවේ.
භික්ෂුවක වු නිසා මට ඇතිතරම් කාලයත් ඉවසීමත් තිබිණි. කොපමණ කාලයක් වැය උනද මම සැම ගඩොලක් ම නියම ආකාරයෙන්ම තැබිමි.
අවසානයේ දි බිත්තිය අවසන් කොට එහි හැඩ වැඩ බැලිමි.එවිටයි මා දැක්කේ මවිසින් ගඩොල් දෙකක් හරි හැටි නොබැද ඇති බව. අනෙක් සියලුම ගඩොල් ඉතා හොදින් පේළියට තිබු අතර මේ දෙක පමණක් පැතකට ඇලවී තිබිනි. ඒවා ඉතා අවලක්ෂණ ලෙස කැපි පෙනෙන්නේ යයි මට සිතුනි. මේ ගඩොල් දෙක නිසා මුලු බිත්තියම නිසියාකාරව තැනි නැති බවක් මට පෙනිනි.
ඒ වන විට සිමෙන්ති බදාම හොදින් සවි වී තිබුන නිසා ඒවා ගැලවිය නොහැකි නිසා, බිත්තිය කඩා දමා නැවත බැදිම පිණිස ලොකු ස්වාමින් වහන්සේගෙන් අවසර ඉල්ලුවෙමි. මේ සිදුවිමෙන් මම මහත් ලැජ්ජාවකට පත් උනෙමි. නමුත් ස්වාමින් වහන්සේ පැවසුවේ එය එසේම තබන්න කියායි. ඉදිකරගෙන එන අපේ ආශ්‍රමයට පැමිණෙන කිසිවෙකු මේ බිත්තිය දකිනවාට මගේ කැමත්තක් නොවිය.
එහෙත් මාස තුන හතරකට පසු අපේ ආශ්‍රමයට පැමිණි දායක මහතෙකු සමග මම මේ ඉහත කි බිත්තිය අසලින් ගමන් කලෙමි. එවිට ඔහු නිකමට මෙන් පැවසු දෙයින් මාව පුදුමයට පත් වීය.
" අන්න ලස්සන බිත්තියක් "
" මහත්මයාණනි, ඔබ ඔබේ කණ්ණාඩිය කාරයේ දමා ආවාද ?
නැතහොත් ඔබේ ඇස් වල මොනයම් දුර්වල කමක් තිබේද ?
ඔබට පෙනෙන්නෙ නැද්ද ? අර නරක ගඩොල් කැට දෙක නිසා මුලු
බිත්තියම ම අවලස්සන වී ඇති බව "
මම විමතියෙන් ප්‍රශ්න කලෙමි.
ඉන් පසු ඔහු පැවසු දෙයින් මගේ සම්පුර්ණ අදහස පමණක් නොව මා ගැනත්, ජිවිතයේ වෙනත් දේ ගැනත් මගේ අදහස වෙනස් විය.
ඉතිරිය තවත් කොටසකින් ඉදිරියෙදි :D :D :D
